Ecel ve Sen Şiiri - Poyraz Sercan Torun

karanlık gökyüzü arzı endam ediyor hayalin yine
üşümüşüm kendimden habersiz
sesim dügümlenir olmuş
ecelmi kaşıki kıyı sen'den gelen
bu soguk buse kimin şah damarımda

kim çeker beni bu yanlızlıkta
aglarımya göz yaşlarım iç cebime düşer
bagırırım ya senin bıraktıgın sonsuzluga
kim sever ki beni bu karanlık halimle
kim ister solgun yüzümü

yoksa ecelmi şu karşıkı kıyı sen'den gelen

yürüyorum aramız kapkara deniz
üstündeyim alemin kimsesiz
belki tutan sensin beni
bir yandan bilir herkese kör gözlerim gelmiyecegini

yok sen deyilsin karşı ki kıyı sen den gelen
yabancı deyil siması
sen giderkende görmüş gibiyim karanlıkta
bu buse onun
tadını biliyorum soguklugunun
sen deyilsin beni öpen
işte gecenin bekledigi geldi
alem sustu bir an dalgalar dile geldi

aslında sen gittiginden beri karanlık ve ecel
beni hiç terk etmedi............

P.Sercan TORUN