Ecel Meyvesi Şiiri - Nuriye Akyol

Acıdır ecel meyvesi,
Gayet güç olur yemesi,
Ummadığın anda gelir;
Bu da kaderin cilvesi...

Kopar candan, can pâresi,
Geçmez bir daha yâresi,
Onu yaşayanlar bilir;
Hisseder yanı, yöresi...

Ölüm, sonsuzluğun sesi,
Yoktur adresi, beldesi,
Dalları, gökten eğilir;
Her eve vurur gölgesi...

İçince ecel bâdesi,
Alınır ilk ifadesi,
Hesaplar bir bir görülür;
Şahit, Hâkim'in kendisi...