Ecel MELEĞİM Şiiri - Türkay Gürlek

Dünün öncesinde başladı içimde ince sızı,
Kapkara kıyamet koptu, sardı her yanımızı,
Her insan için, aslında ölümle pençeleştiği,
Zaman dilimidir, kızılca kıyamet bilir misin?

Arenaya bırakılan bir boğa çılgınlığıyla,
Menzili olmayan ve mekânı gizli bir mayın,
Yuvasından çıkacakmış casına göz bebeğim,
Kan çanağı olmuş, şişmiş bomboş gözlerim.

Varla yok arasında bir beden bir ruh
Yuvarlandım buralarda bir kuyu, narı cehennem
Durgunluğumda alevlerine yenilen bir mum
Sardı ince hastalık, istila edildi bedenim.

Yokluğun undaki halimi düşünmek bile istemem
Yüksek bir tepede hastane penceresinden
Gelecek diye bekleyen ve bekledikçe eriyen
Ama geldiğinde bulamayacağın bir beden,

Sende mesut olmayacaksın biliyorum.
Ne olur vazgeç, sana yalvarıyorum.
Bana yazık etme, kendine açımı yorsan
Kastın mı var ki Beni ince hastalığa salıyorsun

Söz verdim biliyorum, seni üzmemeye gülüm
Her nefeste kan ağlarken, yalvarır oldum gülüm
Allah’ım ben ne yaptım ki veriyorsun bu acıyı,
Dayanamıyorum Ya al canımı, ya ver bana gülümü.

Ne garip bir durum ne garip bir ruh Allah’ım
Her yerde onu görüyor onla konuşuyorum
Alfabenin tüm kelimelerini onda topluyorum
Canımı Al Hak, İnan Dayanamıyorum Ecel Meleğim.