Ecel Kumbarası Şiiri - Leyla Bay

Yaşlı tan yeri ağaran saçlarını gösterirken,
Hep yeniden, hep sil baştan yaratılıyor acılarım usta, sil baştan,
Ve aydınlık, beni gecenin genç kollarına atarken,
Ve gece beni, siyah sırmalı saçlarına sararken,
Karanlığın göğsü çağırıyor dertli başımı sessiz harflerle,
Sessiz sessiz...

Burnumda milâdı belirsiz çağların,
yıllanmış kokuları konaklayor...
Her alaca karanlıkta,
Bir düş tabutuna defnediliyor bedenim, usta,
Gözlerime kara sular iniyor, gözbebeklerim binlerce kez boğulup,
Tekrar tekrar kurtuluyor...

Ben bir bütün olarak karanlıkta kayboluyorum,
Damla damla ölüyorum usta...
Ben her gece ,
Küçük küçük ölerek ,
Büyük ölümün provasını yapıyorum be usta,
Kurban olmaya hazırlık yapıyorum ,
İnsan ölümü biriktirir mi ecelin kumbarasında,
Ben biriktiriyorum usta, kendimi kurban verdim onun yaşaması karşılığında...
Ölümü biriktiriyorum ecelin kumbarasında...

Unuttuğum yerden hatırlıyorum onu usta, tekrar tekrar
Avuttuğum yerde uyutuyorum ruhumu
Uyanıyorum sonra,
Uyuttuğum yerde bulamıyorum ruhumu,
İşe yaramıyor aranıyor ilanlarıı usta, bulamıyorum...

Yar boşluklarından, yâr-e düşüyor düşlerim usta,
Gülüşlerim alkış tutuyor bu düşüşlere...
Bir insan nasıl sevinirdi böylesi düşmelere...

Cebi delik düşlerden,
düşler düşüyor düşlerimden,
Yırtık çarıklı bir ruhum var usta,
Kanatları kiralık,
ne uçabiliyor
ne can'da kalabiliyor...
Ne ev sahibi olabiliyor...
Sarhoş bir ritim tutturmuş,
"İsyaan" diye..
Günahın koynuna girip girip duruyor...

Şu kelimeler usta,
Şu kelımeler savaşı bir bıraksa benimle , bir bıraksa usta...
Şu barışı mühürleyebilsem mısralara,
Ben de yapacağımı biliyorum, biliyorum usta...

Meselâ işe ;
sarı kaküllü şiirler yazarak başlayacağım,
başlayacağım usta... Sözüm olsun usta... 📌