Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
'İNSAN BİR YOLCUDUR! YOLCULUK İSE; ERVAH-I ALEM (RUHLAR ALEMİ) DEN, RAHM-I MADER (ANA KARNI) DEN, SEBAVET (ÇOCUKLUK) TEN, GENÇLİKTEN, İHTİYARLIKTAN, DÜNYADAN, KABİRDEN, BERZAHTAN, MAHŞERDEN, MİZANDAN, SIRATTAN EBEDÜ-L ABAD'A GİDEN BİR UZUN SEFER-İ İMTİHANDIR!'
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta