Görün dostlar felek beni neyledi
Kanadım kırıldı yaram sarılmaz
Talihsizlik hep üstüme uyladı
Ecel fermanımı yazdı giderim
Giderim dünya malını neylerim
Duman sardı göremedim yolumu
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
'İNSAN BİR YOLCUDUR! YOLCULUK İSE; ERVAH-I ALEM (RUHLAR ALEMİ) DEN, RAHM-I MADER (ANA KARNI) DEN, SEBAVET (ÇOCUKLUK) TEN, GENÇLİKTEN, İHTİYARLIKTAN, DÜNYADAN, KABİRDEN, BERZAHTAN, MAHŞERDEN, MİZANDAN, SIRATTAN EBEDÜ-L ABAD'A GİDEN BİR UZUN SEFER-İ İMTİHANDIR!'
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta