Bir zamanlar dalında
ben şakıyan, bülbülün idim
ne de güzel, günlerdi onlar
ne kadar da, eğlendim
Kah,sana şarkılar söylerdim
kah, ruhuna ererdim
Benim de,sevip kokladığım
gonca gülüm, var derdim
Şimdi; ne o gül bağları
bizleri,artık anıyor
Ne,dalında bülbüller öten
güller, tek tek açıyor
Daha, baharları görmeden
yazlar, bizden kaçıyor
Ecel denen canavar
bizi,çiğnemeden yutuyor
Kayıt Tarihi : 5.4.2009 18:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!