04.02.1996 - Kahramanmaraş/Afşin
Gel! diye haykırıyor toprak;
Bu soğuk, karanlık bağrıma.
Bir demet çiçek yalvararak;
Kaç diyor aydınlık rıhtıma.
Kaç diyor aydınlık rıhtıma;
Güneş karanlığı durdurur.
Ölümüm senden olur
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Devamını Oku
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta