Ecel Bilerek Şiiri - Kadir Bıyıklı

öleceğim yerde olmalı umudumun gölgesi
ağaçları götüremem
bir çocuk dudağından sızar ekşi süt damlası
kapalı ağızlarında dişleri gülümser
güneş kıllardan yakar geçer
ince bir bıçak yarası
ayaz geceden derilerim
bir Afrika hatırası açlık gösterimde
ekmeği çöpleyemem
çapaklarında sineklerin dansı
çocuklar sessiz ölümlerde
büyür coğrafyası parmakların
yapışıp kadehlere
buzlar alır götürür bütün cenazeleri
bir gırtlaktan yuvarlayıp
kara bir dehlize düşer ışıldakları gözlerin
sayılar yetmez rakamlar bilinmez
kum saatinde
ne akrep ne de yelkovan kan görünce duraksar
ardıçlar ardıçlarla çoğalır hiç kuşku yok
yaşamda ölüm izleri
duraksız iki kapı arası ecel bilerek