Ecel, bakmaz yaşa, başa
Vadesi dolan gidiyor
İster az, ister çok yaşa
Sırası gelen gidiyor
Bir yol ki bu, giden gelmez
Zamanını kimse bilmez
Bir saniye ertelenmez
Çağrıyı alan gidiyor
Çıkmasa da bir talibi
Yoktur ecelin galibi
Tolu vurmuş çiçek gibi
Yaprağı solan gidiyor
Ne fakir tanır, ne zengin
Ne yüksek bilir, ne engin
Birdenbire gelir son gün
İşini bölen gidiyor
Verilen süre belirsiz
Çekilen kura belirsiz
Nöbet var, sıra belirsiz
Bir bir seçilen gidiyor
Hane hene gezer durur
Uğradığı canı vurur
Bedavaya bilet verir
Beze sarılan gidiyor
Ezgin bir selâ verilir
Dostlar, başına derilir
Amel defteri dürülür
Yaptığı kalan gidiyor
Kimi tam yetkin, kimi ham
Kutuya uzanır endam
Basık daracık bir makam
Tahta kurulan gidiyor
İki metrelik bir çukur
Ne altın geçer, ne bakır
Tek çıkar yol sabır, şükür
Ağlayan, gülen gidiyor
Mehmet Postallı 2007
Mehmet PostallıKayıt Tarihi : 4.6.2007 23:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Postallı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/04/ecel-37.jpg)
Dostlar, başına derilir
Amel defteri dürülür
Yaptığı kalan gidiyor
İki metrelik bir çukur
Ne altın geçer, ne bakır
Tek çıkar yol sabır, şükür
Ağlayan, gülen gidiyor # kutlarim efendim zaman zaman sizlerden siir okumak bize dinginlik veriyor.saygilar
TÜM YORUMLAR (3)