Gece tanımaz,
bedenimi artık.
Işıklar ağırlaşır.
Yastığımda;
‘Rüyalarımda öldürdüğüm kadınların saçları’
dolu.
Kaçıncı durak, bu kaçırdığım.
Bu otobüs hiç durmadan,
kaç yıl götürür ömrümden.
Kaderim,
turistik bir lokantada,
adisyon defterine yazılı.
Kimsenin bilmediği bir yerdeyim,
geri dönüş yolunu asla bulamadığım.
Bu müzik sesleri boğuyor artık beni.
Ecelim bana yakın bir yerlerde,
bulmuş adisyon defterinden adımı.
Kayıt Tarihi : 21.4.2006 07:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Korkmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/21/ecel-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!