Ecel Şiiri - Vildan Yeşilyurt Çelebi

Hepimizin aklına gelir, hele acıyı birebir yaşayanın belki her gün aklına gelir, ‘askere gitmeseydi şehit olur muydu????’. Yaşadığım bir olay üzerine cevabını bulmuştum anlatayım, belki ecel diye bir cevabı var muhakkak ancak gözün gördüğü kadar somutlaşamıyor ecel denen soğuk kelam. Ecelin somutlaşmış haliydi; üç delikanlı konser organizasyonu için kamyona ses sistemini doldurup Ardahan’a gelirler, işleri müzik sanat, üç cıvıl cıvıl genç. İşleri biter. Sabah yola çıkacaklar, aralarında konuşurken biri ‘iyi ki askere gidip pisi pisine ölmemişiz’ der diğerleri de bu fikre katılıp gençliğin verdiği doya doya hayatı yaşamak isteği ile güle eğlene yola çıkarlar.Bunları ben kamyonla gelmeyeyim diyen eceli gelmemiş dördüncü arkadaştan dinliyoruz. Nöbetçiyim telefon çaldı, ‘kamyon dağa çarptı” , nasıl yani diye içimden geçti ve “hemen olay yerine gidelim” dedim. Gittiğimde freni boşalan kamyonun hızla köprüden uçup, dağa çarptığını gördüm. Cesetlerin halini kaza yerini görünce hayal bile edemedim çünkü ayak kopacak, kol kopacak kaza bile değil, parça parça olmuşlardır kesinlikle, kendi kendime beterin beteri varmış diye geçirdim içimden. Morga gittiğimde o dönem böbrek naklimin ilk yılı olması nedeniyle vücudum hassas olduğu için bakmayın diyen arkadaşlar oldu otopsi heyetinden, olmaz dedim . Ve morga girdiğimde üç genç, her birinin yüzü sırtına yapışmış vaziyette , hani cama dayarsınız da yüzünüzü komik bir görüntü çıkar, bu onun en en en acı hali. Velhasıl büsbütün, canlı, kanlı evden uğurlanan üç delikanlıyı ailelerine teslim ettik feryatlar içinde. Kendi hisseme düşense değerli ve rahmetli Sezai KARAKOÇ dizeleriyle ‘Çıkıp gelir ecel kuşu bir bilmediğim yerden,Yanık ezanlar yükselir minarelerden ‘ .