Ebuzer Ozkan Şiirleri - Şair Ebuzer Ozkan

AHMAK ÇOBAN,
Çobanım deyip sürüyü kurda kaptıran,
Ahmak çoban hadi uyan gari nerdesin?
Ak danayı sarıgıza verip depdiren,
Ahmak çoban hadi uyan gari nerdesin?

AH ŞU ŞEHİRLER
Şehirde insanlar, denizde balık ​
Nereye gidersen git kalabalık ​
Evsiz olan çeker altına alık ​
Yoksulları yerde YATAR şehirler​
**

Vatan, millet, bayrak yazdık dağa taşa,
Bu yol da kimimiz er, kimimiz paşa,
Yürürüz durmadan ölüme, savaşa,
Vatan için ecel şerbeti içeriz biz,

Tabancamız tüfeğimiz elimiz de,

AKLIMIZ NEREDE ?
Kadının aklı hep tencere de tava da,
Süs de kına da, fikri bir karış hava da,
Erkeğin aklı hep inek ile dana da,
Okumaya yazmaya hevesli değiliz.
**

ALDANMA
Alışmışız hep, ambalaja süsüne,
İçi uymaz senin hayaline düşüne,
Gidersin evine , yapıştırıp döşüne,
Sonra dışı seni yakar, içi beni,

Açıldı sanal alem de milletin gözü,
Resimler üst üste geldi de geldi,
Sanala yükledi vesikalık pozu,
Lazım olunca feyz den çaldı da geldi,

ALIN TERİ
Sera domatesi, köylü bir liraya satar,
Komisyoncu almazsa eğer çöpe atar,
Esnaflar istanbul da yedi liraya satar,
Allah korkusu hiç kalmamış, SOYAN SOYANA,
**

ALLAH’IN İPİNE SARIL

Bırakıp yanlış yolları,
Allah’ın ipine sarıl,
Kaldır semaya kolları,
Allah’ın ipine sarıl.

ALLAH’IN KULU,
Yaratan yaratmış, ağızdaki dili,
Vermiş bize iki gözü, iki eli,
Kulağınla duy, burnunla kokla ğülü,
Bahane arama, keramet SENDEDİR,

ALTI ŞUBAT DÖRDÜ ON YEDİ GEÇE

İki bin yirmi üç bir kış gecesi
Uykudaydı insanların nicesi
Çoğunun belkide bu son nefesi
Altı Şubat dördü on yedi geçe