Ebuzer Ozkan Şiirleri - Şair Ebuzer Ozkan

ÖLÜR MÜ SANDIN ?
Kahbe düşman teslim alır mı sandın,
Mehmed’im bayraksız gelir mi sandın,
Asker ocağı boş kalır mı sandın,

Bak geçiyor bunca zaman,
Ecel gelir vermez aman,
Mal mülk gider kalır iman,
Dünya denen şu fanide.

Gençlik biter yüzün solar,

ORUÇ
Gün batarken ufuktan yavaş yavaş,
Nefsimizle başlar amansız savaş,
Sofralar kurulur, sarar bir telaş,
Sofralara bereketler saçılır,

Yayla da güderken üç beş koyunu,
Bir haber üstüne indi de geldi,
Köyünde kullanmak için oyunu,
Topal beygirine BiNDi DE GELDi,

Mehmet emmi muska yazan hocayla,

OZAN ARİF’E MERSİYE

Babayiğit Ozan Arif,
Gerçekleri yazan Arif,
Oyunları bozan Arif,
Göçtü gitti bu dünyadan.

Haziran sonunda çıkardım yola,
Bu sene de ben köyümü özledim,
Almanya Münih’te verirdim mola,
Bu sene de ben vatanı özledim.
**
Gözlerim yollara hasretle bakar,

Bin kere tövbeli olsa,
Bu yolda sararsa solsa,
Her gün tarla da ot yolsa,
Sallar atar palavracı
**
Evinde yumurta soysa,

PERİŞAN
Fakir fukara kömürsüz odunsuz
Yaz ortasında aç urbasız donsuz
Teknesi hamursuz çuvalı unsuz
Ekmeksiz kalan yoksullar perişan
**

AVRUPADA YAŞAYAN AHMET İLE
TÜRKİYE’DE YAŞAYAN MEHMED'İN SİİR ATIŞMASI​

P E R İ Ş A N
AHMET (1)​
Fakir fukara kömürsüz odunsuz ​

PERİŞAN (2)
Besledi seni Avrupa dediğin
Beslemedi diyen diller perişan
Herşey haramsa ya, senin yediğin
Haram alan yiyen kullar perişan
**