Ebussuud kendini,
Bilgili görüyordu.
Sinan-ı Ümmi için,
Cahil biri diyordu.
Söz kelam edip ona,
Bilsin Acem dediler.
Dervişleri Sinan'a,
Yeter Hocam dediler.
İnsanlar alay edip,
Sözü kötüye yordu.
Sinan-ı Ümmi gidip,
Ebussuut'u gördü.
Varıp Sinan-ı Ümmi,
Karşısına oturdu.
Hakla insanın ilmi,
Nasıldır diye sordu?
Misal Allah'ın ilmi,
Büyük daire eder.
Bilginlerin bilgisi,
Sadece nokta kadar.
Hakkın daire ise,
Ben Hakkı bildim dedi.
Senin ilmin nerede?
Sormaya geldim dedi.
Aklı eremeyince,
Bir düşüncedir aldı.
Cevap veremeyince,
Susmak zorunda kaldı.
Ümmi Sinan'a vardı,
Beni affedin dedi.
Hatasını anladı,
Ondan özür diledi.
Kayıt Tarihi : 7.9.2014 17:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

tebrik ederim dost kalem
harika bir paylaşım okudum
çokda güzel olmuş kutlarım
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Beni affedin dedi.
Hatasını anladı,
Ondan özür diledi.
Mimar Sinan bilgi ve becerisinin yanında kişiliği
ile de örnek birisidir.beğenerek okudum.
tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)