Ebussuud Efendi ile Sinan-ı Ümmi'nin kon ...

Ebussuud kendini,
Bilgili görüyordu.
Sinan-ı Ümmi için,
Cahil biri diyordu.

Söz kelam edip ona,
Bilsin Acem dediler.
Dervişleri Sinan'a,
Yeter Hocam dediler.

İnsanlar alay edip,
Sözü kötüye yordu.
Sinan-ı Ümmi gidip,
Ebussuut'u gördü.

Varıp Sinan-ı Ümmi,
Karşısına oturdu.
Hakla insanın ilmi,
Nasıldır diye sordu?

Misal Allah'ın ilmi,
Büyük daire eder.
Bilginlerin bilgisi,
Sadece nokta kadar.

Hakkın daire ise,
Ben Hakkı bildim dedi.
Senin ilmin nerede?
Sormaya geldim dedi.

Aklı eremeyince,
Bir düşüncedir aldı.
Cevap veremeyince,
Susmak zorunda kaldı.

Ümmi Sinan'a vardı,
Beni affedin dedi.
Hatasını anladı,
Ondan özür diledi.