her gece sen uyurken
çığlık çığlığa geçilir karanlıklar
yıldızlar dökülür avuçlarımdan
her gün yeniden öğreniyoruz hayatı
hüznün şekli değişiyor
anladım sevgimde
şimdi İstanbul da vapurlar dolusu
gün sarısı sevdalar geçer
yetmiyor telefonlar getirmeye
yine gidiyorsun
Ankara otobüsünde gece yarısı
“ nereye gidiyorsun “
gönlümün sızısı
sevdamın karası
gece yarısı nereye
seni de sürdü mü
karlı dağlara
açık bıraktı mı
bahtını fırtınalara
çarpa çarpa
yüreğini ihtiraslara
günaydın mutluluk meleğim
aşkından öleceğim
bir işaret versen bana
yapraklar dökülüyor ağaçlarda
sokakları tutmuş araçlar
bu son gülüşü çocukların
gökyüzü son kez mavi
son kez dokunacak ellerin sevdiğine
sıcak bir mavzer gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!