Ebulhayır’ı Yaz Şiiri - Oktay Doğan

İçimdeki bitmez özlem dinmez çağlayan
Baba ocağım, köyüm Ebulhayır’ımı yaz
Hasretliği; yüreğimi durmadan dağlayan
Yiyip-içtiğin senin olsun gördüğünü yaz

Çok uzun zaman oldu köyüme varamam
Gelip de eşten dosttan haberini soramam
İçim-içimi yiyor artık habersiz duramam
Düğün, dernek, bayram, töresini de yaz

Kurban Pınarından Alemdarın başından
Belaca, ininönü, çayır tarlanın taşından
Ocaklarda kaynayan düğürcük aşından
Dağlarını, ovalarını, ocaklarını da yaz

Yine yolların kapanıyormu karlı kışında
Otobüsler; kalır mı Kara özü yokuşunda
Çevre köyleri de anlat köyümün dışında
Gadılı’yı, Alamadın’ı, Gızılcini de yaz

Kışın yüzümüzü bıçak gibi kesen yelleri
Derelerden azgın akan bahardaki selleri
Çalışmaktan yorulmuş nasırlaşmış elleri
Yürekleri çelik gibi pek insanları da yaz

Tandır başındadır ana, bibi, hala bacımız
Yufka ekmek, bazlama pişirirmi sacımız
Onlar bizim onurumuz bizim baş tacımız
Elleri hamurlu, unlu kadınları da yaz

Huzurlu bir yaşam olmalıdır çabalarımız
Uzak değiliz; akrabadır ana-babalarımız
Ebulhayır’lıyız; farklı olsa da obalarımız
Püllüleri, Memişleri, Sadıkları da yaz

Uzun yol büyümezdi gençlerin gözünde
Yürürlerdi, baharında, yazında, güzünde
Çemen, ekmek yemek için Karaözü’nde
Dağ-bayır yürüyen genci yaşlısını da yaz

Yokluklara inat ışıl, ışıl gözlerindeki fer
Köy-kasaba-şehir önemlimi çalıştığı yer
Onurlu bir yaşam içindi akıtılan tüm ter
Köyümün yoksul, onurlu insanını da yaz

Doyulmazdı; yaşlıların küfürlü sohbetine
Kaç kişi kimler kavuştu hakkın rahmetine
Lütfedip de; katlanırsan yazma zahmetine
Ahrete göç eden insanlarımı da yaz

Baharda bahçeler rengârenk çiçek açar mı?
Pınar gözleri yine dolgun-dolgun akar mı?
Kadınlar hala tokaçlarla yünleri yıkar mı?
Hacelinin pınarını, avgunun suyunu da yaz

Yokluk-yoksulluktan terki diyar edenler
Tan ağarırken tarlaya çalışmaya gidenler
Bitap düşen yorgunluğa direnen bedenler
Yorulunca söğüt gölgesinde yatanı da yaz

Sayısı hakkında kimse yapmıyor yorum
Herkes gibi en çok merak ettiğim sorum
Kaç tane oldular; nedir acaba son durum
Abdıl’ı da, Abdıl’ın çocuklarını da yaz

Emekliliğin tadını; doyasıya tatmış mı?
Tembellik edip de; yan gelip yatmış mı?
Şekerleri katıp da balını ucuza satmış mı?
Halil AYDOĞDU’nun arılarını da yaz

Uykuya çok düşkündür durmadan uyur
Sen; yapacaklarını son saniye de duyur
Tembelin gamsızın birini ararsan buyur
Hala oğlum Mustafa DEMİR’ide yaz

Kolay değildi olmadı başarısının hazmı
Takdire şayan değilmidir onun bu azmi
Mert-kara yağız, Saddam kılıklı Nazmi
Köyümün muhtarını, azalarını da yaz

Yıllarca durmadan gidip, gelirdi dışarı
Ailesinin destekleri ile geldi bu başarı
Canı gönülden kutlamak gerek Yaşar’ı
Yaşar ERTAKUŞ’un rakı-balığını yaz

Oyunda, çayda, kahvede hepsi bahane
Sohbetlerin gırgırı, şamatası da şahane
Akşamları uğrak mekânıdır kahvehane
Veyis’in kahvesindeki sohbetleride yaz

Yaşamımı; gök kuşağı misali renkleyen
Ruhuma bedenime acıyı-hasreti ekleyen
Anam, babam var; benden dua bekleyen
Mezarlıkta Fatiha bekleyenleri de yaz

Daha nice güzelliklerin var sayamadığım
Kalbimden başka yerlerime koyamadığım
Yalnız Kurt’um hasretliğine doyamadığım
Baba ocağımdaki tüm özlemlerimide yaz

01.02.2011 saat:00:01