Ebucehil Zekatı Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Ebucehil Zekatı

Kuran, kafir dediği,
Hakikati örtendir.
Kim, ayet kafire der,
Kalbindeki kirdendir.

Sahabeyi tanırız,
Hangisi bahil idi?
Kırkta birin mimarı,
El Ebucehil idi.

Ebucehil dediğin,
Namazı da kılardı.
Hacı ve oruçluydu,
Tek infaktan yılardı.

Zekat hakikatine,
Kuran hükmüyle el at.
İhtiyaç fazlasını,
İnfak etmektir salat.

Salat, sırf Namaz değil,
Kavramak gerek sözü,
Zikir de denir ama,
Asıl yardımdır özü.

Müslüman gerçekleri,
Örtüp girmez inine,
Salat diyen Allah’ın,
Yardım eder dinine.

Muhammed’in ardından,
Zengin hep kendi yiyor.
Allah versin diyene,
Kuran kafirdir diyor.

Nebiye namaz kılan,
On yediyi zor buldu.
Veda Hutbesindeki,
Yüz binler kayıp oldu.

Nebi’ye bu isyanın,
Bakın ne idi derdi:
İhtiyaç fazlasına,
Zekat adını verdi.

Hem Bedir hem Uhud’un,
Asıl sebebi buydu.
Hazreti Ebubekir,
Bu hükmü iyi duydu.

Gerçek zekat yüzünden,
Gözlerden uyku kaçtı.
Hazreti Ebubekir,
Bunlara savaş açtı.

Uzun zaman geçmeden,
Müşrik hükmünü koyar,
Fıkıh kuralı diye,
Çekildi buna ayar.

Mustafa Hoşoğlu
30.04.2016