Ebû Müslim El-Havlâni (RA)

(Şehidlerim. Can şehidlerim 77)
(H. 62’de Bizans’a karşı yapılan savaşta şehid oldu)

Ebû Müslim El-Havlâni (RA)

Künyesi; Ebû Müslim Abdullah bin Süveb
El-Havlâni Ed-Dârâni diye bilinir,
Babası adında, ihtilaf edilmiştir,
Meşhur tâbii Ebû Müslim El-Havlâni.

Yemen’in Hâvlan kasabasında doğdu,
Denir ki; hicri sekizde Müslüman oldu,
Medine’de resûlün ölümünü duydu,
Resulü göremeyenlerden Ebû Müslim.

Göremediğinden tâbii sayılmakta,
Sıddık devrinde Medine’de yaşamakta,
Zerre taviz vermezdi Allah’a kullukta,
Meşhur tâbii Ebû Müslim El-Havlâni.

San’a’da yalancı bir peygamber çıkmıştı,
O yalancı Ebû Müslim’e musallattı,
Yemen’den ayrılışı buna dayanmıştı,
Peygamber’in gerçeğine koşan yiğidim.

Yalancı peygamber Esved’ki çok uğraşmış,
Ebû Müslim’i yanında olsun istemiş,
O Allah’ın güzeli zalimi reddetmiş,
Esved’ce ateşe atılmış Ebû Müslim.

Alevler ki İbrahim’e serin olmuştu,
Aynı yolda Ebû Müslim’e de gül oldu,
Yalancı bu durumdan korkup kudurmuştu,
Yemen’den gitmek zorundadır Ebû Müslim.

Müslim, Yemen’den Medine’ye geldiğinde,
Resûle ağlamış Mescid-i Nebevi’de,
Hz. Ömer görünce yaş belirmiş gözünde,
Ömer’i kucaklayıp ağlar Ebû Müslim.

Ebû Müslim, Dârâni köyüne yerleşti,
Dârâni mahlası bunun için söylendi,
Pek çok sahabeden hadis rivayet etti,
“Sikâ” sayılır Ebû Müslim el-Havlâni.

Sıffın Savaşı’nda Muaviye’ye geçer,
O Bizans Savaşları’na gönüllü gider,
Cesaretlenir O’nu önde gören asker,
Askerlerin moral kaynağı Ebû Müslim.

Suriye’de Bizans ile savaş başlamış,
Ebû Müslim şehidlik makamına varmış,
Dâriyyâ’da O’nun için sin yapılmış,
Sekiz zâhidten biri olan Ebû Müslim.

İbadet ettiği yere bir kamçı asmış,
Canı ibadet istemezse kamçılarmış,
Bu yüzden bacağında yaralar varmış,
Allah aşkıyla yüreği yanan yiğidim.

O, hiçbir zaman dünyaya değer vermedi,
Denilir ki, keramet sahibi biriydi,
Devlet adamını ikazdan çekinmezdi,
Duası, bedduası kabulmüş Müslim’in.

Halife Muaviye’ye ikaz ederdi,
O’na “Ey ecir (işçi) ” diye hitap etti,
“Sen Mü’minlerin başısın dikkat et” dedi,
Dosta düşmana öğüt veren Ebû Müslim.

Medine’deyken, Osman aleyhine söz duyar,
Demiş; “Kötüsünüz siz, Semud Kavmi kadar,”
O’nun sözleri ki, özdeki yüzleri yakar,
Ümmetin hakimi denilendi Ebû Müslim.

İmanda, âlimde aranan şart bu olmalı,
Diyebilmek, haksıza haksız, haklıya haklı,
Hak; o bedeni, ruhu Allah için yormalı,
İnsanı ateşler yakmaz o zaman yiğidim.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan