Şair olma yolunda şiir gibi hüzünlü bir hayat..
Ben bir kelebeğim, umut taşırım kanatlarımda
Bazen bir taç olurum sevdanın saçlarında, bazen öpücük yanaklarında
Ben bir kelebeğim, mavi göklere aşık.. buluşmak öyle zor, ayrılık yakın..
Ben bir kelebeğim, avuçların mapus, dakikalar esaret, saniyeler ömür...
Giderken baharı da aldın götürdün,
Bir yağmur bulutu ektin gözlerime
Çiçekler solgun, yapraklar sararmış
Üşüyorum... yüreğim yangın yeri..
Gülücüklerini, kokunu bıraktın mutfakta, salonda
Maskesi kibir, asık bir surattı
Ağlamazdı hem, gözleri kuraktı
Merhamet ki; o gönle çok uzaktı
Ansızın gitti kahveci efendi
Demir sopa ile evlat döverdi
Renkli saksılarda renkli çiçekler koyamadık daha balkona
Gözyaşının son damlasıyla filizlenen gülücükleri de sulamadık
Bir elinden sen, öteki elinden ben tutup büyütemedik hayatı
Halbuki saçlarını tarayıp rüzgardan taraklarla, kokusuyla mutluluğu yakalayacaktık ucundan
Avuçlarından bir avuç çıkarıp tutacaktık sıkıca
Belki bilemeyecektik hangisinin kokusu daha güzeldi ama vurulacaktık delice, gönülden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!