(Iraklı sözde mücrimlere tazimle…)
Biz kayıp atlasların yitik çocuklarıyız
Namluların gölgesi şakağımıza düşer
Bu çağın günahları yüklenmiş omzumuza
Yürek semalarında her dem nedamet pişer
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Nemrut’un ateşinde tomurcuk güle döndük
Hasat vakti gelince bozuldu bağlarımız
Yusuf yüzlü çocuklar şimdi gül nöbetinde
Haramîye yurt oldu çiçekli dağlarımız
__Mustafa Hoca'm,
Her geçen gün zulüm daha da artmakta,adım adım bize doğru yaklaşmakta...Bizim temsilcilerimiz ise sadece bakmakta..
Dünya vahşeti seyrediyor...
Sağır ve kör dünya insanlığı nerdesinizzzz?
Selamlarımla evgili Hoca'm...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta