Ebu Cehiller Şiiri - Necip Zeybek

Ne dersen de,
Kara cahile,
Nafile…
Dikine gider burnunun,
Uçurumu görse park etmez.

Dünyayı versen de,
Yarı cahile,
Nafile;
Edemezsin memnun!
Kaptan sanır kendini,
Fırtına çıksa çark etmez.

Sövsen de sevsen de
Nafile,
Varı yoğu yalan ve hile,
Düşmanıdır öz yurdunun,
Ahlak dersin, tınmaz,
Kanun dersin, tanımaz,
İnanmam bir haine, bir de gafile!
Ne hatır gönül bilirler, ne aile,
Assan da kessen de fark etmez!

Övsen de yersen de
Nafile,
Can çıkar, huy çıkmaz,
Benzer dördü de Ebu Cehil’e.
Olamazlar bunlar benim dostum,
Çekmek istersen sen çile,
Al hepsi senin olsun,
Bunlar beni mutluluğa gark etmez!