Ebter Şiiri - Batıkan Kaymaz

Kendimi sığdırırım anlatmaya çalışsam bir nefes, kısa sürer yaşamak derim, seni bu şiire sığdıramam bir yaşamakla anlatamam.

Şair olamam!

Rezil derim kendime bir tablo içinde rezilce derim, seni en güzel şeylerin yanına koymak bir tablo içinde, soldurur utancından diğer tüm güzel şeyleri.

Ressam olamam!

Kurtaramam kendimden başka hiç bir şeyi pelerin dolanır ayaklarıma bir hayvanı kurtarmak isterken bile, senin yiğitliğinse nam salmıştır yedi cihanda bile.

Kahraman olamam!

Kendi yükümdendir kamburum kaldırıp kafamı gökyüzüne bakamam, sen hep bir kuş olur uçarsın mavilerde...

Avcı olamam!

Yağmur yağar üzerime haziranda ayaklarımın altında hep çamur her adımda, sen o güneşli günlersin

Bahar olamam!

Kırmızıların en güzelini barından yanağından çalıp güzel bir elbise dikip üzerine, o sahilde uçuşurken elbisen görüp seni aşık olamam...

Zaten terzi de olamam!

Kadrajın dışında kalırım ben hep, sen iki kişilik fotoğraflarında bir adam elinde bir papatya gözüne bakarken ben kavuşmak da olamam...

Olsam olsam bir seyyar satıcı olurum sokağında güzel şarkılar söyleyen geçerken hiç sesini duymadığın, belki bir çöpçü de olabilirim adımladığın her yerde kırıntılarını toplayan.

Fakat gülüşlerin olamam...