Tükeniş türküsünde hep var oluş sesleri
Nerde ol tutiler ki/ susturulmuş sesleri…
Bulut saçı değmemiş o yoksul yamaçlardan
Yalın düşler devşirdim öksüz uykularıma
Ne güneşler sıvadım gönlüne gözlerimin
Kayan yıldız ardında kalan ışık uğruna
Dolandıkça dışıma bir sargı gibi içim
Sızlıyor gecelerin bağrıma batan yeri
Deniz aşkımca ulu dağlar gönlümce derin
Zonkluyor boyutların nabzımda atan yeri
Beklerim sahilinde uykusuz gecelerin
Bir türlü ağarmadı ruhumdaki tanyeri
Belli ki bu şarkıda çok kullandık “es”leri
Yoruldu hançerede günün yokuş sesleri…
Kırıp da sessizliğin paslı prangasını
Yılkı atları gibi salıverdim sesleri
Nicedir unutulmuş bir kılıç gibi kında
Paslanmış sevdaların ebruli nefesleri
Cam kırıkları gibi ayağımın altında
Yollara avuç-avuç serptiğim kuş sesleri…
Kayıt Tarihi : 12.2.2015 22:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!