Ebruli Mevsimler Şiiri - Mehmet Tekeci

Yıldızlar gece parlar, gözlerimde doğarsın.
Sevgi olup gönlüme, yağmur gibi yağarsın.
Bir demdir bu yaşanan, sonsuza uzanacak
Sonsuzluğun yurdunda vuslata gün sayarsın.
*Hangi tomurcuk sensin, hangi gül senin adın.
*Şu yaşayan gönlümde dolmayacak miadın

Ruhların elestinde, ahdettiğim sözümsün.
Kendimi bildiğimde keşfettiğim özümsün.
Sadece sensin olan, her şey seni anlatır.
Alnıma nakşedilmiş, silinmeyen yazımsın.
*Ebruli mevsimlerde hüzünlerin kalmasın.
*Yürüdüğün yollarda umutların solmasın.

Hangi kalem yazacak, sende olan sevgiyi
Nereden bilecekler yürüttüğün kavgayı
Sukut eder kainat konuşmaz olur diller
Hangi kelam anlatır sana olan övgüyü
*Ölümsüz sevdalarda, sonsuzluğu çizersin
*Lâmekânın yurdunda fütursuzca gezersin.

Maveranın bağrında bir gülsün açacaksın
Sevgiye kanat çırpan turnasın uçacaksın.
Aştığın zirvelerin bulunduğu noktada
Sonsuzluğu keşfedip oraya kaçacaksın.
*Zamansız iklimlerde gönlünce yaşayasın.
*Oradan dünyamıza sımsıcak ışıyasın.