her yıkımın teselli sözcüğü,
varılacak,
sığınılacak tek değer taşımızın
ismini taşıyordu O...
kimlere söylenmedi ki,
hüzün vuslatında ismi...
Yol ayaklarımdan akıyordu,
İki sarının buluştuğu anı yakaladım.
Hüznün alabora olduğu an...
Güneşin sararmış tarlalarda battığı dönüm...
Dağların silsilesi vurmuş geçtiğim yollara...
Kıytı kentimin köz insanlarıyla selamlaşıyorum.
Göçler kolay değildir...
Mekanın göçü
yeni yerler keşfetme hevesidir...
Yüreğin göçü
bütünün göçüdür,
yeni bir BEN olma telaşıdır...
Karanlık bir zaman tünelinin içinde
gibi yaşamım...
Yelkovanın hareketlerimi belirlediği
bir kargaşa içindeyim...
Bir zorundalık sıkıntısındayım...
Ve susuyorum...
Sen uyurken Ben
Ardı sıra yağmura kendini bırakmış
nemli toprak kokan memleketimin sınırlarını arşınlıyorum...
Uyuyorsun ya Sen sıcak yatağında,
Dağların silsilesine dalmışım Ben...
Nasılda mahmurluğundasın Sen uykunun
Bilirim yaralı kırgın bir kalbin
sevgi atışlarono yavaşlattım.
Fakat bilsin ki o yürek
hayat olumsuz bir yaşam ile
olumlu bir yürek arasında durmuş.
Özürdilerim yürek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!