eBrULi hAyAlLeRim Şiiri - Esma Doğan

Yağmurlar yağarken yüreğime
Issiz çöl atesinde bulduğum ebruli renklerimdin
Dalgası sessiz olur yalnız sahilin
Yüreğimin kırık ezgisi gibi

Hıckırıklar boğuyor beni
Gecenin bir yarısı
Sokak kedisinin yalnızlığını anımsatıyor bana
Buğulu camdaki bakıslarım

Sensizliğin kuytusuna çekilmiş
Gölgemle dans edercesine
Acılarla boğuşuyor
Yetim bakan bakışlarıma

Seni aratır oldu herşey
Bak okuduğum kitap bile sen kokuyor
Damla damla yüreğime iniyor
Sensizliğin sancıları

Acı bir nakış işliyor kalbime ilmek ilmek
Hani hayal bile olsa sen kokacaktı umutlarım
Şimdi yarım kaldı gönül romanım
Satırlar yazılmaz oldu

Kalemim sustu gözlerim konuştu
Yağmur taneleri gibi
Damla damla dökülüyor gözyaşlarım
Fırtınam oldun mavisi gizlenmiş derin sularda

Yelkensiz bir gemi gibi
Demir aldım yalnızlığa
Artık ne sen olacak bu güvertede
Nede Öksüz kedim

Şimdi gidiyorum umutsuz yüreğimle
Bir kendim birde ebruli hayallerim