Ebruli Akşamlar Şiiri - Nafiz Faik Erbaş

İşte yine o vakit
Gün bitmiş bir türkünün
Son namesi gibi sustu
Bulutlar unutulmuş bir düşten tamam
Artakalan renkler
Bir hüzün geçiyor sokaklardan
Sanki sırtında taşıyor
Bütün günün batığını
Terk edilmiş gülüşlerdeki
Ebruli bir ah gibi

İyi akşamın lacivert tülünden süzülen son ışık
Bir martının kanadında kalmış ve kıyıya vurmuş
Bir deniz yıldızı mısın sen
Yoksa gün batımının ateşinden dökülme
Bir alev yumağı mı?
Cama vuran yağmur damlalarının
Ardında bıraktığı bir kızılcık sancısı mı?
Bilemedim...

Geceye hazırlanan bir karanfil kokusunda
Alaca bir sessizliğin
İçime çekilmiş
Ebruli bir ihtimal
İyi akşamlar ebruli şafak