Ebruli Acılarım Şiiri - Duygu Devrim

Gidişine üzülemem gülüm
Öyle bir lüksüm yok benim,
Gidişin, hiç kalır
Benim yanar döner hasretlerimin yanında.
Bana acıdan bahsetme gülüm
Bana masal okuma

Sen acıyı nerden bileceksin,
Acı öğrenilmez ki, acı görülmez
Delik deşik yaşanır yalnızca,
Renk ve renk gözyaşlarında
Kırık dökük kalplerde
Param parça yüreklerde.

Söyle yandımı senin hiç yüreğin?
En, derininden.....
Hissetin mi kavrulan ciğerinin?
Yamacından akan kanı hiç......
Ve hiç serinlettinmi
O yüreğin yangınını gözünün suyuyla? ...

Ben beni bildim bileli böyleyim, böyle...
Bana acıdan bahsetme,
Bilmediğim bişeyler anlat,dinleyeyim
Anlat ki,bileyim.
Aşkı.... aşkı anlat mesela
Mutlu olmayı,gülmeyi anlat.

Bi keresinde bende denedim aşkı
Denedim,olmadı çıkardım
Aşk,bana yakışmadı
Beceremedim onu da,
Anladım!
Bana göre değil.

Mutluluğu, tadamadım
Sordum bir kaç kere
Yokmu tanıyan, tanıştırsın diye
Yokmuş galiba.
Gülmeyi anlat bana gülmeyi
İnsan mutlu olunca mı güler?

İyi ama, ben gülememki
Satamam gözyaşlarımı, bunca yılın sonunda!
Ayıp olmaz mı yıllanmış acılarıma?
Ben gülemem gülüm, gülemem
Ben bilmem, umudu hayali
Bilmem, neşeyi gülmeyi

Ben gülemem, gülüm
Benim defolu hayatımda
Desen desen gözyaşlarım,
Ebruli acılarım var.
Hem, yakışmaz bu saatten sonra da
Gülemem....

Gülemem gülüm gülemem....
Ya beceremezsem? ....