Ebruli Şiiri - İbrahim Yılmaz 3

Sen
Bu şehrin içindeysen eğer
Ebruli bir aralıkta
An gelir
Düşerim hafızana
Dalınca gözlerin
Canlanınca bir kaç ölmüş hatıra
Elini götür yüreğinin üstüne
Ben orada oldum
Bir elimle eline
Varlığımla yüreğine dokundum
Gözlerinden kalan zamanlarda
Senin için
Sana
Koca bir şehir oldum

Sen
Bu şehrin içindeysen eğer
Ebruli bir karanlıkta
Ayağına bir taş takılacak
Gezdiğimiz o dar sokaklarda
Geceleri yanan sokak lambaları
Güneşi özleyecek
Oturduğumuz kaldırımlarda

Soğuk olacak
Üşüyeceksin

Bir sigaranın dumanında
Geçmişe dalacak gözlerin
Bir vapur çınlayacak
Kulaklarının suskunluğunda
Can havli yalnızlık patlayacak

Ellerini götür yüreğinin üstüne
Gözlerinden kalan zamanlarda
Mutluluğun için dualara durdum
Senin için
Sana
Koca bir şehir oldum

Sen
Bu şehrin içindeysen eğer
Ebruli mekanlarda
Bir yerlerde gülüşüm çıkacak karşına
Bana benzeyen yada benzettiğin biri
Bir kahve molasında
Bu şehrin göz bebekleri
Değdiğinde gözlerine
Yanındaki aşka,sevgiye suskun kaldığında
Dalıp geldiğinde yanıma

Ellerini götür yüreğinin üstüne
Gözlerinden kalan zamanlarda
Rüyalarım için her gece hayra durdum
Senin için
Sana
Koca bir şehir oldum

Sen
Bu şehrin içindeysen eğer
Ebruli yalnızlıklarda
Bazen hüzünlerin olacak
Yada
Çıkmazlarda uçuruma benzer boşlukların
Ha düştü Ha düşecek yanların
Gündür bu mutluluktan arta kalan
Evlilik kavgaların
Alıp başını gitmelerin
Keşkeler kapını çalacak
Arsız misafir gibi ellerinde
Diz boyu hatıralarla

Bir kahvenin falında bulacaksın
Belkide pişmanlıklarının hicabını
Yırtılırcasına gecenin kan rengi duvarı
Daralınca göğüs kafesin
Ellerini götür yüreğinin üstüne
Gözlerinden kalan zamanlarda
Bu günler için canana can durdum
Senin için
Sana
Koca bir şehir oldum
Sessizce
Ebruli saatlerde