Ebru'ya Mektuplar 9 Şiiri - Kâmil Şenol

kar altından
inatla fışkıran
bir fidan gibi
duvarları parçalayıp
filiz sürdü sevdan

şimdi anlıyorum
beklemekle geçmiş ömrüm

biliyorum
hep vardı o boşluk

ne tanrıya yüz sürdüm
ne göklerdeki meleklere

ille bir tanrıçayla dolacak

şimdi anlıyorum
beklemekle geçmiş ömrüm

biliyorum
ne kadınlar denedi
doyumsuz hasretimi dindirmeyi

biliyorum
şimdi artık
o ebedi tanrıça
varlığıyla kutsuyor beni
sol mememin altında

biliyorum
ve bilmek rahatlatıyor beni
anlıyorum
beklemekle geçmiş ömrüm

biliyorum
karanlık sokakların birinde
geçmiş hülyaların izinde
anlamsız dökülürken gözyaşlarım
farkında olmaksızın
ne yaptığımın
ben seni aramışım

biliyorum
bugüne dek
yıktığım duvarların ardında
hep seni aramışım

ömrümce derlediğim çiçekler
düzdüğüm şiirler
hep senin içinmiş

resmini görmek yetmiyor
sesini duymak yetmiyor
al beni sonsuzluğuna
yokluğunda bu yürek atmıyor

de ki:
seni ben
yıldızların notasından
ve dalgaların ritminden yarattım...

o vakit düşsün dizlerim
ahdım olsun ibadet.

(30.01.2006)