Ebru'ya Mektuplar 6 Şiiri - Kâmil Şenol

yine sabah
yine yoksun
yine felaket..

kırlarda açlıktan çakallar uluyor
minarelerde müezzinler ezan okuyor
dizlerinin arasındaki ya ben ya ihanet
bu yazdığım şiir değil kehanet

farklı gemilerde geliyoruz fakat
aynı limanda ineceğiz
kavuşturmazsa bizi bu zalim hayat
aynı hasretle öleceğiz

dizlerinin arasındaki ya ben ya ihanet
bu yazdığım şiir değil kehanet

parmaklarımı dudaklarında hissetmeyi
istemedin mi titreyerek?
teninin en kuytusundan öpülmeyi
beklemedin mi ürpererek?

dizlerinin arasındaki ya ben ya ihanet
bu yazdığım şiir değil kehanet

sen, dağılırken saçların yüzümde
ben,sarhoş olup göğsünün ayvatüylerinde
inleyerek aşktan, arşa çıkmadık mı,
sen benim dışımda, ben senin içinde?

dizlerinin arasındaki ya ben ya ihanet
bu yazdığım şiir değil kehanet

ruhumu yaralıyor defolu bedenim
tanrıya ihanetim bundandır
sen sevdamın cisimleşmiş hali
sana ibadetim bundandır

dizlerinin arasındaki ya ben ya ihanet
bu yazdığım şiir değil kehanet

ben
seni
unutmak için
sevmedim

bir daha söyle ne olur?
sesini duymak iyi geliyor:

nedir
anlamı
bütün bunların?

(26.01.2006)