Ebru'ya Mektuplar 4 Şiiri - Kâmil Şenol

de ki:
sen
ruhumu
okşayan
aşık
olunmayacak
adamsın

de ki:
sen
aşkının
dizelerini
okurken,
-para
ve mevki
sahibi
itin biri-
dindirecek
bedenimin
ateşini

de ki:
senden
sevgili
olmaz
gülüm

de ki:
sen
ancak
sevgili yokluğunda
yüreğimi
okşayan
istepne

de ki:
kırıldığında
düşlerim
başımı omzuna koyup
ağlamayı düşleyeceğim

ben sana ne vaadedebilirim gülüm,
bir çıplak kırmızı elmadan başka?

birine aşık olursan bana söyleme olur mu?
bilmeyeyim bana kimleri tercih ettiğini...
biri seni kollarına alırsa bana söyleme olur mu?
bilmeyeyim sevişirken, okuduğunu, şiirlerimi...

lâkin bıçak yarası gibidir aşk

ihanet mi?

değil elbet!

sonu
böyle
olur
bu
yolculuğun...

başını göğsüme yasla sevgilim
bem-
beyaz
düş taneleri
yağıyor
kirpiklerime...

güzel saçlarında dolaşsın elim
yıldızlar
aynı mı
parlıyor
senin göğünde?

bir gün ağlayalım bir gün gülelim
umut
zor bulunur bir mücevher
ışıldıyor mavi..

sevişen yaramaz çocuklar gibi
gülüşün
içimde
kelebek...

peki
şimdi
nedir
anlamı
bütün bunların?

(24.01.2006)