Bir resim çiziyorum
Kendi dünyamda…
İlk önce gözlerini çiziyorum
Doğadan bir yeşil alıyorum fırçama,
Zarif dokunuşlarla,
Bakışlarını süslüyorum…
Hayatın başladığı bitiş yerinde
Sonsuzluk uçurumunda
Bir kanat çırpıyoruz…
Bir iken bin oluyor
Düşmeden uçabiliyoruz
Adım adım bizi kovalayan
Dünya bir avuçken
Sen yoksun yanımda…
Gözlerde bir damla yaş var
Kulaklarda hiç susmayan
Sessiz çığlıklar…
Nerdesin? ...
Hayat o kadar küçük ki
İçinde yer bulamıyorum.
Sadece kuytu bir köşede saklanıyorum.
Damla damla suya düşen hayallerimin
Hayatımı büyütmesi için bekliyorum…
Kimi zaman hıçkıra hıçkıra ağlıyorum,
Koca bir kalp çizdim
Sayfalar ardına…
Bir uçuk pembe
Renk verdi
Kalp atışlarıma…
Kanatlar diktim ona
gözlerin ruhuma dokunan
tek anahtar
saçların yolumu aydınlatan
tek güneş
yine bakıyorum kırılmış ayna parçalarına
aynanın kırıldığı gün
Sessizlik var kocaman çığlıklar arasında
Gözyaşı damlaları var kalbimizde biriken
Kimi zaman diye başladığımız
Mazilerimiz var ömür denen sonsuzlukta
Uzaklarda aradığımız, hasretle beklediğimiz
Bir tutam mutluluk var...
Yeni bir günü daha dürüyorum
Kapanmış sayfalar ardına…
Kimler gelip kimler geçiyor
Bu amansız yoldan
Bir tek, bir tek
Ben geçemiyorum
Olgunluğun tavan yaptığı
Bir hayatta..
Sert bakışlar ve sadece hızlı adımlar
Görüyoruz…
Kimi zaman üzüyor
Kimi zaman kırıyoruz
Gerçek bir yolculuğun tren vagonunda,
Buğulanmış camdan etrafı usul usul izliyoruz…
Koca bir köy oluyor yolun gerisinde bıraktığımız
Ya da küçük yaşamlarla dolu bir şehir…
Aslında türkü nağmeleri gibi
Yanık yanık sesleniyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!