Ebru II Şiiri - Ozan Bindebir

(Akrostiş Evvel- Ahir Koşma)
(Akrostiş Evvel – Ahir Dörtleme)

Ebru’m benzer taze açmış güllerE
Ellerim dokunsa pamuk ellerE
Elin tutup çıksam yüce bellerE
Eski sevdam tekrar düşer dillerE

Bana nasip etse o günü Ya RaB
Bir ay geçse bile hiç gelir mi haB
Benim cananında sevdiğim o taB
Bana dudağından sunsa tatlı aB

Rahat olur gönlüm, dağılır efkâR
Rüzgâr başka eser, gönlümde bahaR
Romanlara sığmaz tarif-i didaR
Refiki olsaydım sonsuza kadaR

Uslanmaz bu gönlüm çok sevdi onU
Unutamam gelse yüzyılın sonU
Unutmaz Bindebir bu Ebru’sunU
Ufkumda güneştir, aklımda konU

*
Not: Şiir; ayak kafiyesiz olduğu için; “dörtleme”, baş harfler ve son harfler aynı olduğu için ve dörtlük halinde akrostiş olduğu için “Akrostiş Evvel- Ahir Dörtleme” ve ayrıca “Akrostiş Evvel- Ahir Koşma” dır.
Açıklamalar:
Bel: Dağ başı, yüksek yer, yayla.
Rab: Tanrı, Yaradan.
Hab: Uyku
Tab: Mizaç, huy, tabiat, karakter
Ab: Su
Efkâr: Kaygı, tasa, üzüntü, sıkıntı
Didar: Yüz
Refik: Koca, eş, zevç.