Yalın ayak dolaşan uyurgezer tutkuların
İnce cılız parmaklarla dolu ellerinde tuttukları
İnsanı insan yapan hissiyatlara karşı,
Gururu bir erdem sayan sevgili yüreklerimiz,
Yalan söylemekten çekinmez oldu,
Çürüyen merhametli düşlerimize karşı.
Orada,
Yemyeşil kırların ötesinde,
Uzaklarda, çok uzaklarda derin bir orman
Küçük beyaz tavşanın elinde bir müzik kutusu
Ve burada,
Geceleyin pencereden içeri akan ay
Gece ölü düşüncelere fısıldar sessizliği,
Soğuk mermerden heykeller gazelleri.
Arkamı dönüyorum mehtaba
Bu sükûnet sanki hiç bitmeyecekmiş gibi
Ve işte görüyorum onu en sonunda
Oda kapısının arkasında,
Kendi rızasıyla yer bitirir,
İnsanoğlu koca bir ömrü.
Karamsarlıkla, iki yüzlülükle
Şer içimizde.
Hayattan bir tel daha koparmak için uğraşırız,
Metropolün tam ortasında
Dünyadan elini eteğini çekmiş
Küçük bir adam yaşardı.
Kimse ona dokunmaz,
Kimse onu umursamazdı.
Büyük beyaz Ay'ın ruhu
Hanımeli kokan bir rüzgarla fısıldar
Geceleyin pencereden.
Perdeleri uçuşturur,
Tatlı düşlere daldırır,
Unutturur herşeyi, dinginleştirir,
Uyu
Fısıldaşıyor bak
Sararan yapraklar kendi aralarında
Burada ulu ağaçların arasında güz.
Kuşlar şarkı söylüyorlar sana, duyuyor musun?
Kasımpatılar açalı çok oldu.
Kollarımla tutamadım yerküreyi.
Seni kurtaramadım,düştüğün yerden.
Biliyorsun, 'O' özgür.
Hayatı verir
Ve alır.
Alır ve gider.
Sıra sıra mevsimler dizdin,
Mantar gibi çoğalan anılar ve düşüncelerle.
Yağmurla karışık tadını aldın toprağın
Tahıllarda büyüdün, bulutların gözeneklerinde.
Derya gibi parçalara ayrıldı düşüncelerin,
Sessiz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!