Ebru Asya Şiirleri - Şair Ebru Asya

lütfen yüksek sesle konuşmasın gözleriniz
gözleriniz sedef duvarların yaldızlı el yazısı

görkemli sözcükler türetir
nutku tutulur okuyanın

garipçeyim bir haylidir
nisana ayarlamıştım saatin alarmını
sen geçerken Sareban
sevinecekti taze bahar

ve sular;
hiçbir sırrımı
bana geriye bağışlamadı.

gece tenli nağmeler harmanlanıyor yüreğimde
çocuk düşlerimi balkona asıyorum
rüzgar ve güneşin aldırmazlığında kurur belki

masalların darağacında budanmış ömrüm

kirli kanatları yırtılsın bütün şerlerin
nalesi duyulmasın
bir şeyler toparlanıp çekip gittiler
gözlerim şavkımayı unuttu
yerini unuttu yüzümde gülüşlerim

kendimi dinleyip geldim
dinleneceğim yerin çok uzağından
takip ettiğim izlerinle konuştum

her 'gün' yeniden
giyinip soyunuyor dedi

ak bir buluttum
dudaklarıma gülücükler kondurduğum
her biri bir sancıya kurulunca saatlerin
kırıldı kalemim yerle bir oldum

her geçip giden gün için
dolanıp zamanın boynuna
ipini çekti dün sığıntısı


sesimi sıktım haykırmamak için