Ebrar- ı aşk Şiiri - Zeynep Beşen

Gönlümün sana akışını izliyorum
Sen ,bende hiç pişman olmamaksin .
Seninle olan bir dakika üç insan ömrüne bedel bir şenlik.
Sen hiç bir zaman şikayet etmeyeceğimsin .
Gönulden razı olduğumsun
Ictenlikle kabul ettigimsin
Çehrene bakınca huzura karıştigimsin
Düşündükçe sevince bulaştığımsin .
Mutlu olduğum yerlersin .
Gönlümün sana akışını seviyorum.
Sen sonsuzluktan haber verensin .
Muradımin vücut bulmuş halsin .
Bundandir sana baktıkça
Işıldamaya başlaması gözlerimin .
Yüzüm şurda dursun
Özüm gülüyor gülümsüyor
Okusana gözlerimden beni !
Sana nasıl  vurulduğumu
Çağlayan pinarlar gibi sana aktığımi .
Mutluluktan akıl tellerimin yandığını
Sende dünyayı harcadığımı
Ve bundan zerre pişman olmadığımı
Ya da hiç olmayacağımi
Okusana gözlerimden ..
Varlığın da nasıl rahat ettiğimi
Rahat olduğumu.
Yerini bulmuş sular gibi durulduğumu .
Kökü tutmuş ağaçlar gibi güven dolu oldugumu.
Mutlu olduğumu
Musmutlu olduğumu okusana
Ruhumdan .
İsmail olsan güle oynaya
Katarim boynumu Önüne ..
Ölmenin bile
Can vermenin bile
En guzel hali degilmisin ki sen.
Yaşadığım her yılı güle kokusuna çevirdin sen .
Yaşayacağım her anı
Şükür ve teşekkür yaşayan hisseden
Bir kula evirdin beni sen .
İstiyorum ki sende yok olayım
Bu yok oluşun hazzini
Ruhum da defalarca yaşayayim  .
Sen varsin
Cennette şurda dursun
Cehennem de .
Sen beni bu katmanlardan
Aşk iline satan alan aşk-i ebrarimsim .
Ruhumun sana akışına memnunum.