Ebeyim... Şiiri - Zeynep Arpat

Elimi uzattım,dokundum,
Yüzünde yoktu,yüzümün yaşı………
Döndüm ebelendim,
Elendim hayata;
Farkı,terki
bilecek halleri,
unuttum…
elimi uzattım,
kısaldı hayallerim…..
bin ebesi vardı,
gölgemde kalanların,
bir ebesi oldum
ardından kalanların……..
bir ebe,
bin ebe,
hani koşan,
hani coşan……
hep ebesi var bu oyunun……….
Hep ebeleniyor,
Hep hep hep ……….
Sen hangi oyundasın,
Hangi elimi uzatsam,
Oyununa katılırım……..

Biliyorum hepimiz olmuşuz ebe………..
Gözyaşlarımı kurut yüzünde……………

Dokundum;
ebe…sin……….yim……..
20/12/2004