Ebemin kuşağında yeşerir ışıldardı,
Ebemkuşağı gibi güneşin yedi rengi…
Derler ki, gün güneşin gece bağrını yardı
Ve renksizler kurt gibi saldırıp yedi rengi…
Uçarken takılıyor kanadı serçelerin;
Sanırsınız ebemin kuşağı bir kuş ağı…
Üşüyor gökçe renkler o boz renginde yerin,
Yaylandıkça yağmura ıslak ebemkuşağı…
Gülüyor bin ağıtla çehrelerdeki çengi,
Ağlıyor ağı için, kurtulan kuş ağından…
Gün soldurmuş güneşin verdiği yedi rengi,
Ebemkuşağı düşmüş ebemin kuşağından…
Kayıt Tarihi : 23.4.2015 13:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!