Ebem Iramatlık Döndüce ve Agam Sülemen ( ...

=’http://www.antoloji.com/siir/media/53/www_antoloji_com_586853_446.JPG’

“-gayfaya-bacaya veres(iy) e etdirmez
gapının eşiğinde golumdan dutardı
nazlanmama filen musade etmez
guşa(ğı) nın arasından dürülü kıyat parayı
ponturumun cebine dıkardı

“-aman yavrım, ye iş de cığara işme olu mu
parasını el alı, dumanını yel alı derler
iki ğün sonura çoluk-çocunu
gucaklamaya gaksan senden yüz çeviriler

yoldan gedennerin işdiği bile insanı nevrini bulandırıyo
zıkkımın kökünü içecesiler
işmeden gedesiceler
bilmen ki ne bulur da içerler
işdiklerine ğöre bi ilce yarasa canıma minnet
ne yüzlerinde mesmurlu bi beniz
ne gözlerinde bi nur

yolda sokakda bile ğörme(z) mi(si) n
öğsüre gansıra kendilerinden geçip gederler
hiş bi eceliynen de ölen yok
kimim ayağı, kiminin boğazı kesilip batır
bi de insanın canı yanıyo
anaları neliklerinen böyütdü deye
onarın kendilerine etdiklerine bak.”

evlendik, mükellef olduk; mıhdar;
angarya da su yolu gazılacağında bile;
“-bobandan ayrısın, çocuğun okula ğediyo diye
önde ğeden beylerinen bir dutdular
gönüllerine ğöre salma saldılar
garınca gararınca elden geri galmadık
Allah ne verdiyse
çoluk çocu elin eline bakıtmadık

aç-açık gomadım elden geldikçe
çoluk-çucu(ğu) n nafakasından kesipte
ağalarınan-beylerinen sidik yarışdırmadım
elin esgisini keydirmedim
kendim de keymedim

emme Allahı var, ne-zman bi epap cığara dutsa
ne-zman höyle “datlı datlı bi de ben
tellendireyin” deye canım çekse
Iramatlıg Ebemin hayalı dikili(r) anacıma
“-paranını el alı, dumanını yel alı
marazı sana galı işme yavrım hu zıkgımı”

“-bi teneden n’olcak” deye kendim ikna olsam da
“-yavrım bu zıkkım bi teneynen başlar
tireki olusun da
yazık deği mi sana
içenner sankı burakmak isdemeyo mu
o cığarayı buraksa bile
cığara onu burakmazımış kine” deyoru
valla uzanan elim etişmeyo, varmayo tabakaya

hanı eveli garının biri;
abdasında namazındaymış,
ötekininde gözü çalıp-oynamakta
abdas-namaz ehli olan ötekine
“-gıı aba yaşın kemaline erdi,
varcağı yere vardı,
akrannarın galmayıp batı
hu çalıp oynamayı bıraksan da
göp-gözel abdasını alsan da
namazını gılsan ya”

“-ne bileyin valla ay bacım
can çıkar huy çıkmaz demişler
namaza dursam da
birez sonra etçeğimiz henke
dakıla-galıyo gafam”
“-gı aba bi başlasan da,
çok deği höyle bi ay
vakıdı geçirmeden kılsan
gorkma evel-Allah
alışı-ğedersin valla
bi daha bırakazsın” demiş de
o da;
“-ay gelinimiz sen boş ver çalıp-oynamayı da
sen namazı üş günce(ği) z bi boşla bakalım bi
bi da gılabiliyon mu? ” demiş ya
o namert olasıca cığara da öyledir,
boşlayamazsın
elinden-avcından irkildipde hani
ele ğüne ğarşı, beni mahçıp etmediği
ne-zman bi yanna ğediyo olsan
cebime zorunan soktuğu para
“-aman yavrım cığara işme” der
başga da bişiy demezdi
böğünkü ğibi hayalımda

cığaradan ne gördü bilmen
o öykesi niyeydi
ne bobam, ne dedem
ne damatları,
cığara işmezleridi ki

ha bi bazara gederkene
gamyonda
biri cığara işmişde
“-nevrim bulandı
nusibetin garısı neyder kine
bu torununu filen kokmadımı ki
çoluk-çocu(ğu) nasıl gatlanırkine”
deye deyviridi

de! onculayın
ı-ıh; gayfaya ğedip-geldim mi
hakgaten
evdekinnerin yüzü buruşuyo
bizim velet bile
“-bubaa gene cığara mı işdin deyo”
mubarek de
ta içine ğadar işleyo
insanın

emme bi varısa
sineğiken sinek bile
biliyo canının gıymatını
cığara içen adamın yakın semtinden geşmeyo

bi de varısa; valla
bilmen yalan, bilmen essah
bu gapba-malını gavır bize satarımış da
kendisi içirtmezimiş
söz temsili kendi dövletinde on liraysa
bizikinnere iki buçuğa satarımış
hemi de cavırın cığarasını içen
bi da başga cığara içemezimiş
alışgannık yaparımış
bizim böyükler bunu anlamazlar mı ki! ”