Ebem Benim Şiiri - Müjgan Kızıleniş

toroslarda,
bir yörük köyünde,
kurutulmuş elma kokulu bir odada,
tahtadan yüklükler içinde saklanmış,
küçük bir kilim,
keçi kılından.
ebem dokumuş göznuruyla.
etrafında toplanıp akide şekeri yerken,
''bak bu da senin kuzum''dediğinde
alıp getirseydim keşke.
yüreğim sızlamaz
içim acımazdı bugüne dek.
güzel bakışlı,
temiz yürekli ebem benim,
gittim aldım kilimimi.
gücüm yetti o kadarına.
şimdi evimin bir köşesinde
üzerinde elma kokulu mumlarımı yaktım;
derdime yanıyorum...

(ekim 2006) izmir