Ebediyet Ve Faniyet Şiiri - Berke Buzkan

Kalbimde taşıdığım faniyet
Hayatım ,tüm meşk ettiklerim
Zamanım,varlığım,anlamarım
Elimden kayıp giden,uçuşan sürelerime olan tüm aşkları
Avcumdan döktüğüm çöl kumu olan yıldız tanecikleri gibi
Ciğerimden emrihak saçıp polenliyorum cihanı faniyeti
Tasavvurum böylece dahada anlam kazanıyor
Hissedebiliyor,dahada sessizliğinin manasını ruhum iliklerine
Hicretim ebediyete yolcu oluyor,manalarım arkamda kalıyor
Ya fehvalar,daimmidir,yoksa;
Evrene nüfzettiğimiz bunca manaları o sökecekmidir
Bana söndükten sonra parlayıp
Yoksa bu kainat da sönecekmidir yeniden
Ölüm ve yaşam denkleştiği vakit kumların ne olacağını ;
Büyüsünü hiçkimse bilmeyecekse
Ebediyet düşüncesi ,ebediyette kaybolacaksa eğer
Fehvalar ne mana teşkil eder

-peristeri