Ebediyet Şiiri - İsacan Yelken

Mısraların altında bir İstiklâl Savaşı,
Kaleminden yükseldi bu milletin feryadı.

Millet aç, susuz; memleketim büsbütün harap.
Bir hilal uğruna neyden vazgeçmedik, Ya Rab?

Mısralarla kavuşturmuştur ebediyete,
Hangi kesif ordu dayanır ki bu kudrete!

Hürriyet, yaşam biçimidir Türk milletinin.
Bugün On İki Mart, ilk günüdür İstiklâlin.

Bize dirilişin ilk günüdür, haydi kalkın!
Bize yakındır vaat ettiği günler Hakk’ın.

Vatan toprağı kaldı mı, kanla sulanmayan?
Akif gibi kaldı mı, vatanıyla yanmayan?

Bu millet yazmıştır mısralarını Akif’in,
Bugün On İki Mart, ilk günüdür İstiklâlin.

Her devrimizde Akifler gelir, gider; lakin,
Allah bir daha İstiklâl Marşı yazdırmasın.

Haykırıyor orda nefer Allah nidasıyla,
İstanbul'u fetheden o nefer edasıyla.

Haydi nefer, İstiklal Hilali gözüküyor!
Düşman tepenin ardında bir bir çözülüyor.

Onu beşi yürüyorlar, hepsi de kalpaklı;
Ufukta kimi silahlı, kimi de bayraklı.

İstiklal Hilaliyle bu millet bir oluyor,
Hilal ışığında Akif destanı yazıyor.

Akif yazıyor ki bu İstiklâl destanını,
Asım'ın Nesli bilsin ki bu hüsranlarını.

Bastıkları toprağı tanısınlar ebediyen,
Korkma! Ezelden beridir bir ses var yükselen.

Arştan iştirak ederek Yavuzlar, Fatihler,
Vatanın her bir köşesinden: Allahu Ekber!