Ebediyet Şiiri - Sefa Çelebi

Giz saklıdır heybemde us ile erişilmez
Esrarlı yollardan geçtim, mânasız girilmez.
Bilinmezlikle savaştım, umuda tutundum
Yaralar aldım düşmedim, hayalle avundum.
Sisliydi gözlerim, bir yokluğa sendeledim,
El verdi cesaret, sonra korkuya yol verdim.
Üşürken terledim, endişe sardı çevremi
Kuşku hemen ardında, hissettim nefesini.
Heycanla atıldım, yumruklarımı salladım
Sır oldu yetişti güven, pustan da arındım.
Yürüdüm karanlığa, aydınlık peşindeydim
Issız âlemlerde bil ki kendimle yüzleştim.
Çıkmaza yön sordum, dedi ki ' gölgenle yarış'
Adımlarım hızlandı, koştum ' neredir varış?'
Kayıplarda kahroldum, 'Düşünce' buldu beni
Derin bir hali vardı, sakladı sebebini..
Farkettim! O da sezdi.. gaibi kavrayamaz.
İnceden bir titredim, bu halden kaçılamaz.
Izdırap doldu ruhum, gönül koydu usuma
Solarken yüzüm dedim' uğraşların boşuna!'
Sızısı dinsin diye çırpındıkça batarken
Ve sonra durdum. Bitsin! Anlaşılmaz yaşarken!
Derken düşüp bayıldım, bir rüyada ayıldım
Bahtiyarlık içinde hayli dingin uyandım.
Anladım.. huşu ki bulunamaz aramakla
Aramadan da varılmaz, ebedî huzura..