NURİ CEYHAN ALTUĞ / Nevşehir -1945
Vatansız yaşamak kula zillettir
Kutlu ülke yapan ulus millettir
Huzurun kanıtı Cumhuriyettir
…Ebediyen yaşa Cumhuriyetim.
Tarihe şerh koydu şanlı ordumuz
Yoktan var edildi aziz yurdumuz
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok manidar bir şiir kalem mürekkebine akan duygu seli yüreğinizi ve kaleminizi yürekten kutluyorum gerçekten harika bir eser zevkle okudum paylaşım için çok tşk ederim efendim
Halkın hür iradesinin tezahürü olan Cumhuriyyet en büyük sermayemizdir.kALEMİNİZİ CANDAN KUTLARIM.
Yüreğin ellerin dert görmesin değerli hocam çok güzel anlamlı Cumhuriyet şiirini okudum sonsuz saygılarımla teprik ederim selamlar ellerinden öperim.
yaşayacak elbet... güzel şiir için tebrikler...CUMHURİYET BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN!...
Duygu yüklü şiirinizi beğeniyle okudum. Sizi can u gönülden kutluyorum.
Merak etmeyin hocam Sahte dincilerin canı sağ olsun Cumhuriyeti hallettiler ne kaldı ki Köstebek gibi temeline girmişler kemirip yıkıyorlar. Barbar Osmanlı zihniyeti Günümüzün Osmanlısı Evel Allah Başta baş çalan hırsızlar olduktan sonra cumhuriyeti yıkacaklar.Ama sizin gibi cumhuriyet sevdalıları oldukça biraz zor işleri. Kutluyorum bu güzel şiir için
Sayın Nuri Bey;
Cumhuriyeti büyük Atatürk biz gençlere ebediyete kadar yaşatmak için emanet etmiştir.
Emanet görevinin başında nöbetteyiz.
Ne mutlu Türküm diyene, Cumhuriyetini, sevene, sahip çıkana, yaşatana.
Saygılar sunar Cumhuriyet bayramımızın 92. yaş gününü kutlarım.
Hocam bu şiiriniz de gerek teknik yönden gerek duygu ve mana yönünden yine güzel yine akıcı bütün kalbimle kutluyorum bu vesile ile Cumhuriyet Bayramınızı yüreğimle kutluyor sağlık sıhhat ve esenlikler diliyorum. Saygılarımla.
ne yazılır usta yazan kalemin yanı başına tebrikler ustama tam puan listemde saygılar yürginize
BU VATANSEVER. CUMHURİYET SEVDALISI YÜREKTEN DÖKÜLENLERİ SAYGIYLA VE AYAKTA ALKIŞLIYORUM. IŞIKLI, MUTLU YARINLARA. EL ELE, GÖNÜL GÜNÜLE, ULUSÇA... SAYGIMLA...
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta