Ebedi Yolculuk Şiiri - İsmail Özkan 2

Bir akşamüstü güneş batarken,
Ya da seher vakti fecr patlarken,
Zifiri geceyi dolunay bölerken,
Ve ben ölümümü hazırlarken,
Sen şiirimde kal.

Gönlünü sokak sokak gezdirirken,
Keyfini onla pek hoş eylerken,
Herkesi kendine şahit ederken,
Ve ben şahidin olmayı reddederken,
Sen gönlümde kal.

Maziyi hatrımdan atamazken,
Çehren zihnimi hep süslerken,
Her şeyi bir çırpıda silip atarken,
Ve ben kaderimde sana söverken,
Sen anımda kal.

Ölmek için mevlaya yalvarırken,
Ruhum daralıp kalbim sıkışırken,
Hayat daha fazla anlamsız gelemezken,
Ve ben yolculuğumu hazırlarken,
Sen satırımda kal.