Ebedî Yolcu Sıtkı'ya..(Etik Günü; 25 Mayıs)

(Merhum Sıtkı Pamir'e)

1954 Eylülünde,
Diyarbakır'a trenden beraber inen,
Birimiz Elbistan'dan,birimiz Silifke'den
Gelerek tanışıp kaynaşıveren
İkimizdik Sıtkı.

Birlikte,öğretmen okulunu arayıp bulan,
Birlikte söyleşip,candan dost olan
İkimizdik Sıtkı.

Son ana kadar incitmedik birbirimizi,
Kaybetmedik hiçbir zaman
Dostluğumuzu,sevgimizi..

Bu dostluk,
Sadece ilk tanışma dostluğu değil,
Kalpleri,
Aynı amaç,aynı umut ve aynı duyguları paylaşan
Sevecen iki kardeş dostluğuydu.
Bu dostluk,
Daha çok senden doğuyordu Sıtkı;
Kötülük nedir bilmeyen o tertemiz kalbinden..

Üç yıllık sınıf arkadaşlığımız boyunca
O vakur davranışlarınla,
O nurlu bakışlarınla
Daima gözlerimizi,
Daima ruhumuzu süslüyordun.

Ah;
Bu hallerde mi görecektik seni!
Muradının başında?
Gurbetin de yas sindi; toprağında,taşında;
Bize elveda dedin,
Kardeşim genç yaşında,
Hayallerde nur oldun
O mübarek naaşınla..

Göz yaşımız,
Sel olsa da ne çıkar;
Elden bir kuş gibi uçtun
Kalbimizde yasın,
Kulaklarımızda sesin var.

Ömrümüzün baharında,
Hayal mi olacaktın bize?
İlk acıyı sen koydun
Taptaze kalbimize.

Sıtkı;
Unutmadık seni
Ve unutmayacağız da;
Başımızı sorunlar,seneler ağartsa da..

Ne kadar konuşsak,ne kadar ağlasak arkandan;
Duygularımızda doruklaşan acını,
Gözyaşlarımızla eritip,içimizden silemeyiz.
Çünkü;
Sen gamlı gidiyorsun,
Biz gamlı gidiyoruz.

Elimizden ne gelir Sıtkı;
Ne gelir elimizden?
Artık seni,
Tanrı'nın rahmetine terk ediyoruz
Ruhun şad,
Mekânın cennet olsun...

(Haziran,1957-Diyarbakır Mardin Kapı Mezarlığı)