Ebedi Vatan İstanbul Şiiri - Tarik Gez

Ezelden ebede bakan İstanbul,
Yüreğimizi yakasına takan İstanbul,
Hz. Muhammed bize söz kesmişti.
Ah edalı, nazlı İstanbul’um benim!
Yüzlerce yıl peşinden koştuk,
Yüzlerce yıl ayak diredin,
Kendince bu büyük aşkı sınadın,
Büyüdükçe büyüdü büyük aşkımız,
Biz o cefaları sen gibi sevdik.
Mukaddes İstanbul,
Sümbül kokulu meşhur İstanbul,
Ak alnımızın yazısı İstanbul…
Nihayet hasret bitti,
Hz. Fatih nikah kıydı,
Masada sen ayağımıza bastın.
Buyur!
Emrine amadeyiz hepimiz İstanbul.
Seninle döndü bahtımız,
Aşkınla döndür başları İstanbul!
Yedi tepende minareler semazen,
Büyük aşkları anlat İstanbul.
O cihan devleti senin,
Nasibinle geldin büyük İstanbul,
Muhteşem Süleyman aşıkındı senin,
Elmaslı, yakutlu, külçe külçe İstanbul…
Hoş geldin, safalar getirdin İstanbul!
En çok seni biz sevdik,
Sen de en çok bizi sevdin.
Canımız, kanımız, helalimiz İstanbul…
Lalenin beyazında barış olduk,
Yeri geldi canımızı kanımızı verdik.
Lalelerin neden kırmızı,
Herkes bilir İstanbul.
Ah canım İstanbul’um!
Hiç unutmam, unutamam,
Daha dün İstanbul,
Medeniyetin kirli elleri,
Boğazına yapışmış seni boğuyordu.
Bakın gerdanında kan kırmızı,
Yüz binlerce gül fidanı İstanbul.
Canımız, kanımız sana kurban İstanbul,
Ölsek de yeniden toprağından doğarız,
Toprağında açılmaya hasret goncalarız.
Ah, ah İstanbul!
Medeniyetin üstümüze yağarken sağnak sağnak,
Biz medeniyeti kaybettik İstanbul,
Kader bu ya,
Hala kaybettiğimiz yerde ararız,
Bir Osmanlı tokadı ol,
Ve yüzümüzde patla, patla İstanbul,
O sesle Türküm uyansın, uyansın dünya!
Yine söylensin şanlı, bilindik türkümüz,
İnsanlığın elinden tutalım yine,
İnsanlık ki yokluğunda yüzü yerde,
Seni arıyor gözler, gözler İstanbul,
Anam, babam, atam İstanbul,
Vatanımın kalbi atar, İstanbul İstanbul…
Öyle bir medeniyet ki aramadan bul,
Türk’ün ebedi aşkı vatan İstanbul!