Ebedi Vatan Şiiri - Nilay Başgöze

Bu vatan her mevsim üşütüyor.
Ve gittikçe masumiyetini kaybediyor.
İnsanlar kendi topraklarında bir hiçmiş gibi ölüveriyor.
Oysa ki nasıl haketmişlerdi bu hayatı.

Bu vatan öyle bir vatan olmak ister ki,
Barışın olmasını beklercesine.
Barışın olmasını isteyip,
Bir bütün olmayı gerçekleştirircesine.

Kaybettiğimiz bunca hayata ne fayda merhem.
Can isterim, savaş istemem.
Çalınsa kapım ansızın, sarsılırım.
Kara haber gelir sanırım, korkarım.

Yaşamak ne korkulu iş.
Zifiri siyah, kanlı sokaklarda varılmaz gidiş.
Bu bizim yatağımızı sevmeyen halimiz.
Oysa ki bu vatan bizim yastığımız, yorganımız.

Yeter artık bu savaşı barışa vardıralım.
Türkülerle can bulan.
Hikayelere konu olan.
Bu vatanımızı tutup göklere kaldıralım.!