Ebedî Mahkûm Şiiri - Mehmet Karataş

Gönül hanemin haramisi olmuş,
Hüzün sözcükleri…
Düşmeye görsün çorak yüreğimize
Bir damlacık saadet yağmuru
Kıyametler kopmakta…

Şu can, “Sen” bahçesine girdi gireli
Hazan düştü ilkbaharlara.
Gün doğmaz oldu tepelerin ardından
Hicran nağmeleri yankılanmakta her yandan…

Ben, “sen” bahçesine girdim gireli
Hüznün zindanlarındayım.
Yüzünü hiç görmediğim bir el
Yüreğimi kamçılıyor…
Saçları ağarmış yaşlı bir çocuk,
Rüyalarımın bitmez kâbusu
“Ben, senim” diye fısıldar hep kahır dolu.
Ve ben…
Bilirim ki tüm zamanların sana ebedî mahkûmu…